Wat is een renaissance periode?

Wat is een renaissance periode?

Renaissance. periode in de geschiedenis die begint na de Gotiek van de Middeleeuwen en eindigt in de barok (zie kunstgeschiedenis) en omspant ruwweg de 14e, 15e en 16e eeuw. De letterlijke betekenis is “wedergeboorte“, waarmee bedoeld werd dat de kunst van de klassieke oudheid werd wedergeboren.`. Gevonden op https://www.encyclo.nl/lokaal/10068.

Wat betekent renaissance in de Europese geschiedenis?

De renaissance is een periode in de Europese geschiedenis. “Renaissance” betekent letterlijk “wedergeboorte”, een nieuwe bloei van kunst en cultuur. De Italiaanse geleerden (“humanisten”) die het begrip meer dan 500 jaar geleden bedachten, vonden dat na een periode van de donkere middeleeuwen, een nieuwe gouden eeuw was begonnen.

Wat zijn de kenmerken van Renaissance?

Wij noemen de Renaissance daarom ook wel de wedergeboorte van de klassieke oudheid. Deze periode in de Europese geschiedenis heeft de volgende belangrijke kenmerken: Een sterke oriëntatie op de klassieke oudheid. De ‘renaissancisten’ vonden dat de tijd waarin zij leefden een wedergeboorte was, na de duistere middeleeuwen.

Wat is de renaissance in ons land?

De renaissance is de periode in de kunstgeschiedenis waarin de klassieke ideeën herleefden. De renaissance in ons land wordt ook wel maniërisme genoemd en is geïnspireerd door Pieter Coecke van Aelst (1502-1550).

Wat is een renaissance stijl?

Renaissance. Renaissance (wedergeboorte) noemt men in de kunstgeschiedenis een sedert de 15de eeuw opgekomen stijl, die de herstelling der aloude kunst ten doel heeft. Het spreekt van zelf, dat men den Romeinsch-antieken stijl dienstbaar moest maken aan de eischen des tijds.

Wat is een Renais-Sance periode?

re·nais·san·ce (de; v (m)) 1 (ca. 1450-1550) periode van vernieuwing in de kunst- en levensopvattingen die voortkwam uit de hernieuwde studie van de klassieke oudheid 2 herleving in het algemeen.

Wat was de muziek van Renaissance?

De muziek van de renaissance bouwde voort op de polyfone ontwikkelingen van de late middeleeuwen, maar was ook een reactie tegen de complexiteit van de Ars Nova. Dit nam de vorm aan van eenvoudiger, soepeler vloeiende melodieën en harmonieën, met minder nadruk op de zeer gestructureerde contrapuntische composities.