Inhoudsopgave
Hoe omgaan met zelfverminking?
Enkele tips om het gesprek aan te gaan:
- Praat open en eerlijk over zelfverwonding.
- Uit zeker geen beschuldigen, en dwing hem/haar niet om te stoppen.
- Focus niet te fel op de wonden.
- Hou contact, en stimuleer de stap naar professionele hulp.
Wat voor gevolgen heeft automutilatie op de lichaam?
Gevolgen voor de cliënt Iemand die zichzelf beschadigt kan zich bijvoorbeeld somber, boos of angstig voelen. Zelfbeschadiging heeft als functie dat die problemen naar de achtergrond verdwijnen. Iemand krijgt meer rust en minder chaos in het hoofd. Iemand kan ontspannen of iets of juist niets meer voelen.
Welke therapie bij automutilatie?
Dit kan met behulp van psychotherapie. Afhankelijk van de oorzaak en ernst kunnen hiernaast verschillende medicijnen worden voorgeschreven, zoals antidepressiva (SSRI), antipsychotica en stemmingsstabilisatoren. Als patiënten geen pijn ervaren bij de zelfverwonding kan het medicijn naltrexon worden voorgeschreven.
Is krabben zelfbeschadiging?
Vormen van zelfbeschadiging zijn snijden, krassen, krabben, branden, haren trekken, hoofdbonken, schadelijke stoffen innemen, of voorwerpen in het lichaam brengen. Andere termen die je kunt tegenkomen in plaats van de term zelfbeschadiging zijn ‘zelfverwonding’, ‘zelfverminking’, ‘auto-agressie’ en ‘automutilatie’.
Wat te doen als een kind zich snijdt?
Om de zelfbeschadiging te stoppen, is het belangrijk dat je kind leert praten over zijn of haar problemen. Professionele hulp kan daarbij zeker helpen. Al voelt het soms als een drempel om hulp in te roepen.
Is automutilatie een stoornis?
Vaak (maar niet altijd!) is automutilatie een symptoom van een bepaalde stoornis, zoals van/bij een dwangstoornis, borderline, schizofrenie en posttraumatische stressstoornis (PTSS). Automutulatie komt ook regelmatig voor bij depressie, angst, autisme, dwang, et cetera.