Inhoudsopgave
Waarom ministeriële verantwoordelijkheid?
De ministeriële verantwoordelijkheid houdt in dat ministers, gezamenlijk en afzonderlijk, verantwoording aan het parlement afleggen voor hun beleidsdaden. Zij alleen zijn (politiek) verantwoordelijk voor wetgeving en beleid. De Koning, die tevens deel uitmaakt van de regering, is dat niet.
Wie roept een minister ter verantwoording?
De Tweede Kamer houdt zich verder vooral bezig met de dagelijkse politiek, roept ministers ter verantwoording, doet uitspraken over nieuw beleid en behandelt wetsvoorstellen gedetailleerd.
Wie kiest de staatssecretaris?
1. Bij koninklijk besluit kunnen staatssecretarissen worden benoemd en ontslagen. 2. Een staatssecretaris treedt in de gevallen waarin de minister het nodig acht en met inachtneming van diens aanwijzingen, in zijn plaats als minister op.
Hoe wordt de minister gekozen?
Volgens de Grondwet benoemt de koning de ministers van de Belgische federale regering. In de praktijk echter worden de ministers meestal door de partijleiders van de coalitiepartners geselecteerd.
Hoe worden ministers verdeeld?
Zodra de beoogde coalitiepartners een conceptregeerakkoord zijn overeengekomen, wordt een formateur benoemd met als opdracht een kabinet te formeren. De formateur benadert vervolgens, in overleg met onderhandelaars van de toekomstige coalitie, kandidaat-ministers en kandidaat-staatssecretarissen.
Hoe is de ministeriële verantwoordelijkheid ontstaan?
De oorsprong van de ministeriële verantwoordelijkheid is te vinden in de Grondwet van 1848. De Nederlandse grondwetswijziging in 1848 leidde tot het ontstaan van de hedendaagse parlementaire democratie. Voor die tijd was een minister een dienaar van de Koning zonder bevoegdheid of verantwoordelijkheid.
Kun je een minister persoonlijk aansprakelijk stellen?
Civielrechtelijke ministeriële verantwoordelijkheid Er ligt ook een arrest van het Gemeenschappelijk Hof van Justitie waarin het Hof overweegt dat als een orgaan van de overheid zoals een minister zijn wettelijke bevoegdheden overschrijdt, deze gedraging aan hem persoonlijk kan worden toegerekend.