Inhoudsopgave
Kan ik een zin beginnen met als?
Bijzinnen die beginnen met de voegwoorden als, wanneer en indien drukken een veronderstelling of voorwaarde uit (als en wanneer kunnen daarnaast ook een verhouding in de tijd uitdrukken). Zulke bijzinnen kunnen zowel voor als na de hoofdzin staan: Als ik roep, moet je komen of Je moet komen, als ik roep.
Hoe gebruik je indien?
Als, wanneer en indien: veronderstelling of voorwaarde Indien is een formeel woord. Het past in zinnen als: ‘Indien de verstrekte gegevens onvoldoende zijn voor de beoordeling van de aanvraag, kan besloten worden de aanvraag niet te behandelen.
Wat is het verschil tussen Als en wanneer?
Als en wanneer kunnen een (eenmalig of herhaald) moment in de tijd aanduiden. De betekenis is dan ‘op het moment dat’ of ‘iedere keer dat’. Als en wanneer kunnen ook een voorwaarde uitdrukken, met de betekenis ‘indien’. Het verschil tussen tijdsmoment en voorwaarde bestaat voor deze voegwoorden alleen in theorie.
Wat is dan in een zin?
Als je zinnen gemaakt hebt, kijk ik ze voor je na. Als ik honger heb, dan ga ik eten. Als ik dorst heb, dan ga ik drinken. Als ik te mager word, dan moet ik meer eten.
Waarom mag je een zin niet beginnen met ik?
Vooral over manieren om een zin te beginnen bestaan veel regels. Begin niet met een getal, want dat staat niet mooi. Begin niet met ‘ik’, want dan leg je de nadruk te veel op jezelf.
Hoe gebruik je zowel?
Als een van de delen na zowel of als meervoudig is, of als beide delen meervoudig zijn, is alleen een meervoudige persoonsvorm juist:
- Zowel de prinsen als de prinses bleken erg belangstellend te zijn.
- Zowel het boek als de films waren een groot succes.
- Zowel mijn ouders als mijn broers wonen in Coevorden.
Hoe gebruik je als en dan?
Dan en als worden vaak door elkaar gebruikt. Maar ze hebben een verschillende betekenis. Dan gebruik je om een verschil aan te geven, als gebruik je in een vergelijking met ‘zo’ of ‘even’: Grietje is even blond als Hans, maar Hans is langer dan Grietje.
Waarom mail niet met ik beginnen?
Schrijvers van persoonlijke brieven werd verboden om met ‘ik’ te beginnen, omdat het niet passend werd gevonden om meteen jezelf op de voorgrond te schuiven. De conventie vereiste dat men zich eerst in de ander verdiepte, voordat men over zichzelf losbarstte.