Hoelang voor betalen factuur?

Hoelang voor betalen factuur?

Bedrijven moeten facturen binnen 60 dagen betalen, tenzij dat anders is afgesproken in een contract. Een betalingstermijn van langer dan 60 dagen mag alleen als u kan laten zien dat hieraan geen nadelen zitten voor de koper en verkoper. Is er geen betalingstermijn overeengekomen? Dan is de betalingstermijn 30 dagen.

Waarom lange betalingstermijn?

Er zijn ook bedrijven die langere betalingstermijnen hanteren, omdat dit beter uitkomt voor hun liquiditeit. Dit kan als reden hebben dat hun leveranciers ook een lange betalingstermijn hanteren en het bedrijf hierdoor ook gedwongen is een langere betalingstermijn te hanteren.

Is de betalingstermijn verstreken?

Betalingstermijn verstreken? Dit zijn de 3 consequenties! Er zijn 3 consequenties verbonden aan het niet tijdig betalen van facturen: 1. Wettelijke handelsrente verschuldigd. Ten eerste is uw zakelijke debiteur van rechtswege (automatisch) de wettelijke handelsrente verschuldigd over de periode die de geldende betalingstermijn overschrijdt.

Wat is een betalingstermijn voor een grote onderneming?

Grote ondernemingen mogen een betalingstermijn van maximaal 60 dagen afspreken wanneer zij zaken doen met het MKB. Een langere betalingstermijn is nietig (ongeldig). Bij nietigheid wordt de langere betalingstermijn van rechtswege (automatisch) omgezet in de wettelijke betalingstermijn van 30 dagen.

Wat is de wettelijke betalingstermijn van de overheid?

Kort samengevat heeft de overheid een maximale wettelijke betalingstermijn van 30 dagen en bedrijven een termijn van 60 dagen. Daarnaast geldt voor de kleinere bedrijven dat zij bij wettelijke uitzondering een langere betalingstermijn mogen hanteren.

Wat is de wettelijke betalingstermijn van een factuur?

De wettelijke betalingstermijn van een factuur bedraagt 30 dagen als geen betalingstermijn is overeengekomen. Het is mogelijk om een kortere betaaltermijn af te spreken, maar de wet stelt grenzen aan langere betaaltermijnen. De maximale betalingstermijn die wettelijk is toegestaan, is afhankelijk van de soort klant (debiteur)